‘Je bent dik, Mees’ zegt Wahid lachend tegen meester Dick. Ik trek mijn allerverbaasde gezicht, de klas lacht. Want als er iemand niet dik is het is het meester Dick. Hij heeft een gespierde torso en is geschapen als een godenzoon. Toen ik de eerste dag van de crashcourse rondkeek in de lerarenkamer was ik op zoek naar een grijzende, vrolijke zestigplusser met een bril. Want Dick Smit, dat was de naam van de leraar waar ik aan gekoppeld zou worden deze week.
Toen een collega hem aanwees moest ik even schakelen. Oke, deze hunk van 27 heet Dick Smit? Heel logisch bleek al snel, want meester Dick komt uit Volendam. En daar houden ze nu eenmaal van lekker Hollands. Meester Dick zat in de vis, want je bent Volendammer of niet. Maar hij kreeg daar toch te weinig voldoening van. Geïnspireerd door zijn vriendin volgde hij naast het werk in de viswinkel de deeltijd pabo . En dit is zijn tweede jaar voltijds voor de klas, klas 4 op deze basisschool in Amsterdam Noord.
Hij is een prachtige leraar. Hij is streng, hij is lief, hij is duidelijk, hij is helder, hij is voorspelbaar, hij is recht door zee. Ik zie hoe gul hij is met complimenten en zijn waarschuwingen alleen een op een geeft. En hoe hij leerlingen bij de schrijfles zachtjes in ‘de schrijfhouding’ duwt. En na een inspannende rekenles een energiek klap- en springspel doet met de klas.
Het eerste jaar was zwaar, vertelt hij. Hij was misschien te aardig en te meegaand in het begin, en zie dat maar eens terug te draaien. Hij kreeg een coach van de school en al snel ging het beter. Afgelopen zomer las hij het boek De Gouden Weken en paste die methode dit schooljaar direct toe. Ik heb het boek direct gekocht. Het is een vrolijk en inspirerend boek over hoe je vooral de eerste weken van het schooljaar investeert in groepsvorming. Heel praktisch, met concrete oefeningen en zelfs een heel programma, afgestemd op het leerjaar en de klas. “Ik heb die eerste weken zelfs taal- en rekenlessen laten zitten om de lessen uit het boek te doen. En moet je nu kijken, wat een schatjes.” Vertedert kijkt hij naar de klas, die met z’n allen hand in hand over het schoolplein rent. Hij heeft gelijk, Wahid niet. Het zijn schatjes en meester Dick is niet dik.
