Bij de crashcourse- de snelkookpan-cursus waarin je in 11 dagen leert of je geschikt bent voor het onderwijs- hoort ook een assesment. Op een van de laatste dagen zit een assesor bij je in de klas en kijkt kritisch naar een les die je natuurlijk goed hebt voorbereid.
Mijn assessor bij de crash course is nogal bot “Waarom ben je eigenlijk doorgegaan met de les? Je had na 5 minuten al door dat de kinderen de begrippen beleefd en onbeleefd prima beheersen.” Dit zegt ze direct na afloop van mijn assessment-les aan het einde van de crash course. ‘Eh. Omdat ik drie kwartier les moest geven? ‘Mijn antwoord bevalt haar niet. “Nee, je deed het goed. Je checkte de voorkennis van de leerlingen aan het begin van je les. Maar toen je wist dat ze de begrippen ‘beleefd en onbeleefd’ al kenden, toen had je net zo goed kunnen stoppen en iets anders kunnen doen.” Ik sta met mijn mond vol tanden. Wat nu? Ik moest een les geven van 45 minuten, die les voorbereiden met een uitgebreid lesplan en zelf was ik redelijk tevreden over hoe het was gegaan.
Mijn taalles ging over de begrippen beleefd en onbeleefd. Met rollenspellen en zelfstandig werken was het een afwisselende les geworden. De lieverds van groep 4 deden enthousiast mee en waren elke keer dat ik het stilteteken maakte, arm omhoog, vinger op de lippen, direct stil geworden. Maar nu wist ik even niet meer wat ik moest zeggen. Ik had 3 kwartier les gegeven, een gedegen lesvoorbereiding gemaakt, de les was goed gegaan en nu dit. Ging ik hierop zakken ofzo?
De assessor werd milder. “Je les ging heel goed. Maar eigenlijk, als je merkt dat de kinderen de begrippen al kennen, dan kun je bijsturen. Kijken wat je kunt bieden op wat ze nog niet goed weten.’ “Maar dat deed ik” sputterde ik tegen. “Ik had ook als lesdoel dat ze leerden dat je onbeleefd gedrag beter kunt beantwoorden met beleefd gedrag. Omdat je dan de sfeer goed houdt. Dat is wat we hebben geoefend in de rollenspellen.” Dat is waar zei ze, nu iets milder. Maar had je dat dan niet nog meer moeten laten escaleren? Dat onbeleefde nog meer uitspelen, nog meer laten escaleren?’ Opeens werden het tips. ‘Je hebt gelijk’ dacht ik en ik luisterde naar de stortvloed van andere tips die ze na deze drie kwartier nog voor mij had.
Het voelde prima. Ik was trots. Ik had een hartstikke leuke les gedaan met deze fantastische klas. En ik was blij. Want nu kreeg ik ook nog eens een heleboel goede tips van deze vakvrouw.
