Twee mannen in grijze pakken rijden verwoed met hun autootjes over het verkeerskleed. Ze hebben hun stropdassen, de één bordeauxrood, de ander een donkerblauwe, over hun schouder gegooid. Zo hebben ze er bij het spelen geen last van. De mannen hebben rode konen van de lol en de inspanning. Ik sla ze argwanend gade. Vanochtend kwamen deze mannen bij mij in de kleuterklas met de mededeling dat zij niet gekleuterd hadden en die twee jaar graag nu, bij mij, wilden inhalen. Ik vond het een vreemd verhaal dus probeerde advies in te winnen bij de schooldirecteur en bij collega’s, maar kon helemaal niemand vinden. Terwijl de klas vol stroomde met kleuters zaten de twee heren op een klein stoeltje in de kring. Ik wist niet wat ik met de situatie aan moest, maar de mannen lieten zich niet wegsturen. Dus ik heb ze maar gelaten. Nu spelen de kleuters uit mijn klas een beetje om de twee zakenmannen heen, zich afvragend wat deze luidruchtige heren, want luidruchtig zijn ze, hier op hun verkeerskleed doen. Ik laat de heren en richt mij op de kinderen, de meeste zijn leuk in één van de hoeken aan het spelen. Alleen de kinderen die een boze wolf gaan knutselen moet ik even op weg helpen.
Dromen zoals dit heb ik tegenwoordig bijna elke nacht. Ik droom dat ik zonder armen les geef en met mijn mond op het digibord schrijf. Ik droom dat ik met een stoet kinderen door een park loop en de aarde plotseling in water verandert waardoor ik ze 1 voor 1 met reddend zwemmen naar de kant moet brengen. En ik droom dat ik in een soort aquarium zit voorin de klas, met een deksel erop, en van daaruit les moet geven. Gelukkig heb ik in deze droom wel een zeemeerminnenstaart.
Ik sta voor allerlei klassen, van kleuters tot middelbare school. In mijn dromen ben ik zwanger, heb 3 klassen tegelijk, bevind mijzelf in een lege school, en soms zit ik dus gewoon in een aquarium, met een zeemeerminnenstaart. Ik heb nog nooit zo veel gedroomd als tijdens dit zij-instroomtraject. Als ik wakker word geniet ik nog even na van mijn bizarre avonturen. Over de kinderen uit mijn eigen klas droom ik gek genoeg nooit. Maar dat ik toch wat met ze te verwerken heb, dat is mij wel duidelijk. Gelukkig heb ik voor de klas geen zeemeerminnenstaart….
